MUHAMMED VE SAMİR

Samir, Şam sokaklarında dolaşabilmek için Muhammed´e bağlıydı. Kör bir insan olan Muhammed de sokaklarda ilerlerken, çukurlara ve engellere karşı kendisini uyaracak Samir´e bağlıydı. Biri görüyor, öteki yürüyordu!

Birbirlerini tamamlıyorlardı ve hayatın acımasızlığını böylece karşılıyorlardı! Kör bir Müslüman ve sakat bir Hristiyan?

Aynı odayı paylaşıyorlar, aynı iş yerinde çalışıyorlardı. Samir, Şam´da eski şehirde kahvelerden birinde öyküler anlatıyordu? Muhammed de kahvenin yanına park ettiği arabacığında hummus satmaktaydı.

Sonra Samir vefat etti. Bu Hristiyan´ın ölümü üzerine Muhammed bir hafta süreyle odasına kapanıp ağladı? İki haftanın sonunda onu üzüntüsünden odasında tek başına ölmüş vaziyette buldular?

Din, dil, ırk gözetmeksizin, barış ve huzur içinde yaşam , Devlet-i Âli Osmaniyede mümkündü. Osmanlı gitti, bütün eski topraklarında vahşet, terör, kan, revan hiç bitmiyor . Ama HUZUR bitti..